ἀνεξεραύνητος

ἀνεξεραύνητος, ον unfathomable, lit. ‘unsearchable’, of God’s judgments τὰ κρίματα αὐτοῦ Ro 11:33 (s. ἐξεραυνάω; Hell. by-form of ἀνεξερεύνητος—so Heraclitus Fgm. B 18 [in Clem. Al., Strom. 2, 17, 4 Stählin]; Cass. Dio 69, 14; Sym. Pr 25:3; Jer 17:9. Cp. W-S. §5, 21a; B-D-F §30, 4; Nägeli 16; 23; Mlt. 46).—DELG s.v. 1. ἐρέω. Frisk s.v. ἐρευνάω. M-M.